Αυτό
το βλόγκ δεν το άνοιξα εγώ, το ΄κληρονόμησα’
από τον φίλο μου τον Ζάχο που το άρχισε
μ’ άγριες διαθέσεις αλλά βαρέθηκε,
έγραψε 1 ποστ, έγραψα κι εγώ 2-3, ‘δεν
γράφω άλλο’ λέει ο Ζάχος, ‘ να το πάρω
εγώ;’ – ‘πάρτο…
’
Και
το πήρα, αλλάζω όνομα και pass και
νάμαι!
Εξομολόγηση
2 :
Αυτό
είναι το 4μπλογκ μου, από το 2006, τ’ άλλα
3 τα έχω κάνει ντηλήτ, τα κατάπιε η μαύρη
τρύπα …
Σύντομη
(;) ιστορική ανασκόπηση:
Το
πρώτο βλογ το άνοιξα από έρωτα ἢ
μάλλον
από ερωτική απογοήτευση!!
Καλοκαίρι
του 2006: εγώ 15 χρόνων αγοροκόριτσο, με
ολίγον από death metal,
παρθένα ακόμα, κυκλοφορούσα καλοκαιριάτικα
με άρβυλα και διοχέτευα την λίμπιντο
μου ανταλλάσσοντας αγκωνιές και σπρωξιές
κάτω από μια μπασκέτα (κυρίως μ’ αγόρια…)
Τότε
εμφανίζεται ο Κ. ένα 17χρονο clean
cut αγόρι και με
βαράει ο έρωτας κατακέφαλα και το ίδιο
νόμιζα πως έπαθε κι αυτός με μένα!
Δυστυχώς…
Ο
Κ. τα έφτιαξε με την ‘Μενεγάκη’ του
σχολείου, μια Barbie!
(ποτέ
δεν συμπάθησα καμία από τις δυο, αλλά
από τότε τις μισώ!)
Μεγάλη
μπούφλα!
Τότε
ανακαλύπτω κάτι που το λέγανε blog
κι άρχισα ν’
αναρτώ την απογοήτευση μου.
Είχα
μάλιστα ανακαλύψει άλλες δυο χαροκαμένες
από έρωτα μπλοκερούδες και θρηνούσαμε
μαζί διαδικτυακώς…
Αυτό
κράτησε περίπου 1.5 μήνα.
Μετά
οι άλλες δυο ερωτεύτηκαν!
Η
μια έγραφε ποιήματα στον έρωτα, η άλλη,
πιο τολμηρή, υμνούσε το ανδρικό κορμί
(καλοπέρναγε φαίνεται) κι οι δυο μαζί
με συμβούλευαν να ξεκολλήσω από την
άρρωστη κατάσταση και να προχωρήσω…
Μου
την κατάσπασαν και χτυπάω ένα ντηλήτ
στο μπλόγκ.
Παραδόξως
(;) έπαθε ντηλήτ και η πολλή μαυρίλα μου…
Το
επόμενο καλοκαίρι ανοίγω άλλο μπλόγκ,
εξειδικευμένο:
Λογοτεχνικοïστορικό!
Άρχισα
εκεί να ξεδιπλώνω τις ανάλογες αναζητήσεις
μου, προσπάθησα μάλιστα να μάθω και το
πολυτονικό (προχωρημένη κατάσταση,
φανατίλα) αλλά γρήγορα εἶχα
παραιτηθεῖ
ἀπὸ
κάθε
προσπάθεια, κράτησα μόνο το ἢ
το διαζευκτικό.
Όμως,
την ίδια εποχή, εδέησε να με ελεήσει κι
εμένα ο θεός του έρωτα, μ΄ ανταπόκριση
αυτή τη φορά! Στο πρόσωπο του Σ.
Ξεχάστηκε
κι η ‘εξειδίκευση’, το γύρισα, πάλι,
στο ερωτικό μ΄ άλλη φυσικά διάθεση…
Δυστυχώς
ἢ
ευτυχώς
ο εν λόγω θεούλης με παραελέησε κι εκτός
από τον Σ. μου προέκυψε κι ο Μ. !! (είναι
να μην αρχίσω εγώ …)
Έγινε
λίγο μπάχαλο η κατάσταση, εντωμεταξύ
εγώ κατέγραφα στο βλογ μου, μ’ υπονοούμενα…
Τελικά
κατάφερα να τους πληγώσω και τους δυο,
από θαύμα γλίτωσα το ξύλο από τον Σ.,
κατάφερα να ζητήσω συγνώμη από τον Μ, ο
Σ. δεν ήθελε ούτε να με δει (τον πέτυχα
τώρα μια δυο φορές στην πανεπιστημιούπολη
κι έκανε πως δεν με είδε)
Έτσι
σε μια στιγμή ‘άει σιχτίρ κι εσύ’ έφαγε
ένα ξεγυρισμένο ντηλήτ κι αυτό το βλόγκ…
Συνεχίζεται
… (ίσως)