Παραδοσιακά σαν λαός είχαμε ένα όπλο να αντιταχθούμε στην επιδρομή: την ψήφο μας... Οι τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές όμως έδειξαν ξεκάθαρα, ότι το όπλο μας αυτό δεν έχει πια καμμία, μα καμμία, επίδραση. Είναι νεροπίστολο. Και λιγώτερο. Οι πολιτικοί αρχηγοί δεν θέλουν να τους δίνει εντολές ο λαός. Μιλήσανε και ξαναμιλήσανε για “μήνυμα των εκλογών”.
Ο λαός κύριοι δεν στέλνει μηνύματα και ραβασάκια. Ο λαός είναι η πηγή της εξουσίας. Ο ιδιοκτήτης της εξουσίας είναι ο λαός. Και στις τελευταίες εκλογές ο λαός, έδωσε ξεκάθαρη εντολή. Εντολή. Σας έδωσε κκ πολιτικοί αρχηγοί μία ξεκάθαρη εντολή ο λαός. Σε σας την έδωσε ο λαός την εντολή του. Οχι στον θυρωρό. Και η εντολή του λαού είναι να αλλάξετε κατεύθυνση και νοοτροπία. Και πολιτικές. Να κάνετε ανάπτυξη. Να τιμωρήσετε, επιτέλους, τους υπεύθυνους της καταστροφής μας.
Αλλά το σύστημα και οι ηγέτες του κάνουν ότι δεν άκουσαν. Οι πολιτικοί ηγέτες παρακούν και αγνοούν την εντολή του λαού. Φυσικά και πάνε κόντρα στο Σύνταγμα. Τύποις και μόνο είναι καλυμμένοι νομικά με τη στάση τους αυτή. Κι αυτό μετά βίας και αν…
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου και τα δύο μεγάλα κόμματα πήραν πολύ λιγώτερες ψήφους από αυτές που είχαν πάρει στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009. Το ΠαΣοΚ είναι μείον 1.244.000 ψήφους και η ΝΔ είναι μείον 608.000 ψήφους. Και όμως πανηγύρισαν και οι δύο. Οτι νίκησαν κι ότι δικαιώθηκαν κι ότι νάναι.
Ε, φτάνει τόσο. Εγώ λέω να σταματήσουμε να το παλεύουμε με την κάλπη. Η έστω να βρούμε και παράλληλους τρόπους. Διότι τούτοι ‘δω δεν το χουνε σκοπό να υπακούσουν στις εντολές μας, σε γρανίτη και μάρμαρο να τους τις γράψουμε με το καλέμι. Θα κάνουν πάντα το δικό τους. Οτι νάναι.
Αυτό που γίνεται, μας λένε οι πολιτικές ηγεσίες, υπονοώντας ακόμη και το ζόρι που τραβάμε τώρα, δεν γίνεται μόνο με υπαιτιότητα του συστήματος και των ηγεσιών. Σε μεγάλο βαθμό αιτία είναι, λέει, η δική μας αμέλεια. Η αμέλεια του λαού. Η μη-συμμετοχή μας. Η απομάκρυνσή μας από την πολιτική.
Βέβαια πολιτικοί αρχηγοί και κόμματα κάνουν κι εκείνοι ότι μπορούν για να εξασφαλίσουν αυτή την λαϊκή “αμέλεια” και την αδιαφορία. Ουσιαστικά προωθούν την λογική “ψηφίστε μας εσείς, και μετά ησυχάστε, αναλαμβάνουμε εμείς, εσείς καθήστε στον καναπέ”. Και μετά έρχονται και μας κατηγορούν κιόλας διότι δεν είμαστε και ενεργοί πολίτες. Ενώ εκείνο που φοβούνται περισσότερο στη ζωή τους είναι ακριβώς αυτό: ο ενεργός πολίτης. Φυσικά και είναι ψεύτικη η κατηγορία τους.
Βέβαια ποτέ οι πολιτικοί αρχηγοί και τα κόμματα δεν μας εξήγησαν τι ακριβώς κάνει ένας ενεργός πολίτης, που τόσο πολύ φέρονται να επιθυμούν να γίνουμε κι εμείς. Ποιες ακριβώς ευκαιρίες δίνει το σημερινό πολίτευμα το οποίο εκείνοι διαμόρφωσαν, και που ντροπιαστικά ονομάζουν, μπροστά μάλιστα και σε έλληνες, δημοκρατία; Ποιες ευκαιρίες δίνει αυτό το πολίτευμα στον πολίτη να είναι και να παραμένει ενεργός; Ποια ακριβώς είναι τα καθήκοντα και ποια η στάση και οι πράξεις ενός ενεργού πολίτη και που προβλέπονται αυτά από το Σύνταγμα και την κείμενη νομοθεσία; “Που το λέει;” Πως εννούν αυτή την “ενέργεια” τέλοσπάντων;
Πως αντιλαμβάνονται τον ενεργό πολίτη όταν δεν υπάρχουν θεσμοί οι οποίοι να βασίζονται στον ενεργό πολίτη; Οταν δεν υπάρχουν θεσμοί που να κινητοποιούν τον πολίτη να γίνει και να παραμείνει “ενεργός”; Οταν όλος ο μηχανισμός που έχουν στήσει ως πολίτευμα, κόμματα και πολιτικοί αρχηγοί, συντείνει στο να μην είναι ενεργός ο πολίτης; Οταν οι ίδιες οι κομματικές οργανώσεις βάσης τους είναι άδειες, και οι πολιτικές ηγεσίες επιθυμούν διακαώς να παραμείνουν άδειες;
Τι κάνει ρε γμτ κέρατό μου ο “ενεργός πολίτης” ανάμεσα σε δύο εκλογές; Τι του επιτρέπει να κάνει το πολίτευμα;
Τίποτε. Το πολίτευμα δεν προβλέπει κανέναν θεσμικό ρόλο για τον ενεργό πολίτη, πέραν από αυτό του φορολογούμενου βαστάζου.
Και με την ψήφο του στις εκλογές, με την οποία εκφράζει την θέλησή του και δίνει την εντολή του, τι πετυχαίνει ο ενεργός πολίτης;
Τίποτε πάλι. Οι πολιτική ηγεσία ερμηνεύει όπως θέλει το εκλογικό αποτέλεσμα. Το άσπρο μαύρο κάνει.
Ε, τότε, κάτι πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Δεν γίνεται να πάμε μακριά μ’ αυτό το βιολί. Κάτι πρέπει να κάνουμε και μάλιστα μακριά από κόμματα και “αρχηγούς” (θεός φυλάξοι) και στάνες με τσομπάνηδες.
Εχω ορισμένες σκέψεις πάνω σ’ αυτό και θα σας τις εκθέσω προσεχώς. Πολλοί είμαστε, δεν μπορεί κάτι θα σκεφτούμε. Και θα βρούμε την καλύτερη λύση. Νάστε σίγουροι.
