Όταν κάποιος πεθαίνει στην Ελλάδα....

Όταν κάποιος καλλιτέχνης αφήνει την τελευταία του πνοή στον τόπο αυτό, τότε έχει πολλές πιθανότητες να γίνει πλούσιος ή απλά να αναγνωριστεί η αξία του, όταν εν ζωή τον είχαν απλά γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια ή απλά ήταν στο περιθώριο για διάφορους λόγους.

Θυμάστε τον
Παύλο Σιδηρόπουλο;; Πόσο ασήμαντος ήταν αυτός ο λαμπρός καλλιτέχνης όταν ήταν στην ζωή;; Πόσα χρήματα άραγε έχουν βγάλει μέχρι σήμερα 20 χρόνια μετά τον θάνατο του;;;
Μπορούμε να τα υπολογίσουμε;; Μέχρι και σήμερα κάποιοι τρώνε με χρυσά κουτάλια στο όνομα του, και στου Παύλου και στου Νικόλα Άσιμου (βλέπε Βασίλης Παπακωνσταντίνου και διάφοροι άλλοι, εταιρίες και μη) και το πιο πρόσφατο παράδειγμα;; Του Μανώλη Ρασούλη!!

Άρχισαν οι διαφημίσεις για το Κυριακάτικο "xxxxx xxxxx" όπου θα έχει cd του Μανώλη Ρασούλη, πως θα μπορούσε άλλωστε να λείπει το cd του από την πρώτη κι όλας Κυριακή μετά τον θάνατο του;;; Δεν γινόταν αλλιώς, επιβάλλεται.... είναι άμεση ανάγκη να καπηλευτούμε το όνομα του, όταν πριν λίγο καιρό αυτό τον θαυμάσιο άνθρωπο τον είχαμε καταδικασμένο σε θάνατο... τι να πεις όμως... βλέπεις η σκατοχώρα που ζούμε δεν εκτιμάει και δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο.

Περιμένουμε να δούμε κι άλλους καπηλευτές του Μανώλη σύντομα...για να δούμε τι άλλο θα σκεφτούν για να τα αρπάξουν... τα παλιοκοράκια!!!

Νίκος