Ο Αριστοτέλης
γεννήθηκε το 384 π.Χ. (15 χρόνια μετά τον θάνατο του Σωκράτη, και 3
χρόνια μετά την ίδρυση της Ακαδημίας του Πλάτωνα στην Αθήνα), στα Αρχαία Στάγειρα της Μακεδονίας (σημερινή ονομασία της περιοχής...
Λιοτόπι, μισό χιλιόμετρο νοτίως της Ολυμπιάδας). Ο πατέρας του Νικόμαχος
ήταν γιατρός του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Γ’, τον οποίο είχε
πατέρα ο Φίλιππος. Ο Νικόμαχος, που κατά τον Σουΐδα είχε γράψει 6 βιβλία
φυσικής κι ένα ιατρικής, θεωρούσε πρόγονό του τον ομηρικό ήρωα και
γιατρό Μαχάονα, το γιο του Ασκληπιού κι είχε έρθει από γενιά της
‘Ανδρου. Προόριζε δε τον γιο του για διάδοχο της επαγγελματικής του
δραστηριότητας. Αυτό δικαιολογείται καθώς επρόκειτο για εποχή που οι
ιατρικές γνώσεις και μέθοδοι κρατούνταν μυστικές και κληροδοτούνταν από
πατέρα σε γιο. Πίστευαν ότι και της μητέρας του η καταγωγή ήταν θεϊκή.
Ονομαζόταν Φαιστίς, είχε έρθει με Χαλκιδείς αποίκους στα Στάγειρα κι
ανήκε στο γένος των Ασκληπιαδών.
Πρόωρα ορφάνεψε από γονείς, σ’ ηλικία 10 ετών περίπου, και τη κηδεμονία του ανέλαβε ο φίλος του πατέρα του Πρόξενος,
που ‘ταν εγκαταστημένος στον Αταρνέα της μικρασιατικής Αιολίδας,
απέναντι από τη Λέσβο. Ο Πρόξενος, που τονε φρόντισε σα δικό του παιδί,
τονε δίδαξε ελληνικά, ρητορική και ποίηση, και τον έστειλε στην Αθήνα σε
ηλικία 17 ετών (367 π.Χ.), για να γίνει μαθητής του Πλάτωνα.
Σ’ αυτά τα χρόνια συναναστράφηκε και κατανόησε τον Πλάτωνα της
γεροντικής ηλικίας (το 367 ήταν 60 χρονών), δηλαδή τον φιλόσοφο με τη
μετριασμένη ιδεοκρατία και τη βαθύτερη αυτοκριτική, γεγονός που, σε
συνδυασμό με την προέλευση του Αριστοτέλη από περιβάλλον εμπειρικό,
εξηγεί ικανοποιητικά τη διαφορά της αριστοτελικής από την πλατωνική
φιλοσοφία.
Διαβάστε τη συνέχεια...