Ελληνικά ομόλογα: από σκουπίδια μπορεί να γίνουν διαμάντια;
Το
Χρηματιστήριο πήρε την ανιούσα, καθώς ξαφνικά μας προέκυψε ένα σχέδιο
για την αναδιάρθρωση μέρους του ελληνικού χρέους με ένα «έξυπνο κούρεμα»
που θα μπορούσε να είναι και αποδοτικό αν υλοποιηθεί σωστά. Η ύπαρξη του σχεδίου που καταγράφhke από τη γερμανική
εφημερίδα «Die Zeit» διαψεύσθηκε ωστόσο τόσο από την ελληνική όσο και
από τη γερμανική κυβέρνηση... Ανεξάρτητα όμως από τις διαψεύσεις, έχει σημασία από πού διασπείρεται η
φήμη. Αν υπάρχει κινητικότητα γύρω από το συγκεκριμένο θέμα δεν έπρεπε
να βγει στη δημοσιότητα. Αν απλά είναι μια θεωρητική πρόταση, τότε
εξετάζεται ως τέτοια, αλλά και πάλι μπορεί και να καίγεται με τη
δημοσιοποίηση της.
Στην πράξη, αν προσεγγιστεί προσεκτικά η πρόταση των Γερμανών, έχει
ενδιαφέρον. Προτείνουν όπως η Ελλάδα απορροφήσει κονδύλια από το
Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τα οποία θα
χρησιμοποιήσει για να μπορέσει να προεξοφλήσει ένα μέρος των ομολόγων
που κατέχουν θεσμικοί, στις τρέχουσες τιμές.
Δηλαδή ένα ομόλογο που εκδόθηκε στην τιμή 100 και σήμερα -μετά τις
σημαντικές απώλειες που έχουν καταγραφεί- διαπραγματεύεται στο 70, θα
μπορέσει το Δημόσιο να το εξαγοράσει σε αυτήν την τιμή, επιτυγχάνοντας
διπλό στόχο: να γλιτώσει το 30% του δανεισμού αλλά και να απαλλάξει τους
θεσμικούς από ένα «βάρος» που θεωρούν ότι αποτελούν για τα χαρτοφυλάκιά
τους τα ελληνικά junk -μετά τις αξιολογήσεις- ομόλογα.
Ουσιαστικά δεν πρόκειται για «hair cut», αλλά για αφαίρεση extensions.
Το ελληνικό Δημόσιο θα πάει στη δευτερογενή αγορά, και θα αγοράσει τα
ομόλογά του, στις τιμές που θέλουν να τα ξεφορτωθούν οι κάτοχοί τους. Το
σχέδιο όμως έχει και άλλες παραμέτρους. Αν υλοποιηθεί χωρίς να υπάρξει
προηγούμενη συμφωνία με τους πιστωτές – κατόχους ομολόγων υπάρχει ο
κίνδυνος να λειτουργήσει η ισορροπία προσφοράς και ζήτησης και μόλις
γίνουν οι πρώτες αγορές, οι θεσμικοί να επαναξιολογήσουν τα ελληνικά
ομόλογα, τα οποία από σκουπίδια ενδέχεται να μετατραπούν σε διαμάντια
μέσα σε μια νύχτα. Αλλά κι αυτό αν συμβεί και ξαφνικό τα ομόλογα μας
πάρουν αξία, πάλι καλό δεν είναι για μας;
Έτσι η υλοποίηση του πρέπει να γίνει ταχύτατα, ταυτόχρονα, σε συμφωνία
με τους μεγάλους θεσμικούς πιστωτές και χωρίς προαναγγελία στα μέσα.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια συμφωνία αμοιβαίου συμφέροντος, αν και οι
δύο πλευρές θεωρήσουν ότι είναι, έξω από την αγορά, τη διαπραγμάτευση
των «χαρτιών» και τους «οίκους». Αυτό που αποδεικνύεται για μία ακόμη
φορά είναι ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι.
