Και καλά. Να δεχτούμε, ότι δεν θα στάξει η ουρά του γαϊδάρου για το ποιός θα πάρει το αναψυκτήριο στο τελωνείο του Προμαχώνα ...
Στο κάτω-κάτω ένα από τα δευτερότριτα ακίνητα της ΕΤΑ ήταν, και αν έτυχε να είναι ο Σερραίος ο νικητής του διαγωνισμού, κομμάτια να γίνει. Ο Προμαχώνας άλλωστε στο νομό Σερρών είναι, 2 χιλιόμετρα από τα σύνορα και 47 από την πόλη των Σερρών. Λογικό είναι να μην ενδιαφέρει τους Μεσσήνιους.
Ούτε πρόκειται για κανένα ανεκτίμητο ακίνητο. 170 τετραγωνικά είναι το κτίσμα, σύν 91 τετραγωνικά βεράντα, συν 395 τετραγωνικά κήπο για μόστρα και πάρκινγκ. Βέβαια οι Σερραίοι φίλοι μας λένε, ότι τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες στο εν λόγω αναψυκτήριο γίνεται χαμός καθώς χιλιάδες είναι οι ταξιδιώτες που περνάνε τα σύνορα. Και δώστου καφέδες, μπύρες, αναψυκτικά και μικρογεύματα. Κάποιοι μάλιστα εκτιμούν ότι αρκεί ένας από τους τρεις μήνες, ώστε το αναψυκτήριο να βγάλει τα έξοδα όλης της χρονιάς.
Δεν ξέουμε γιατί η ΕΤΑ Α.Ε έκρινε ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει ένα αναψυκτήριο, ας είναι όμως. Γεγονός είναι ότι το ακίνητο προκηρύχτηκε για πρώτη φορά στις 14 Ιανουαρίου του 2011 για μίσθωση 6 ετών. Σκοπός της ΕΤΑ τότε ήταν «η αισθητική και λειτουργική ανακαίνιση και αναβάθμιση της κτιριακής εγκατάστασης του ακινήτου, η λειτουργία του ως σύγχρονης μονάδας παροχής υπηρεσιών εστίασης και αναψυχής καθώς και η διαμόρφωση, αναβάθμιση, συντήρηση και προστασία του περιβάλλοντα χώρου, που περιλαμβάνεται στο αντικείμενο της μίσθωσης». Στο τεύχος δημοπράτησης αναφερόταν ότι οι ενδιαφερόμενοι θα έπρεπε να καταβάλλουν τίμημα ύψους 50.000 ευρώ. Πολλοί ενδιαφερόμενοι δεν υπήρξαν και ο διαγωνισμός κηρύχτηκε άγονος.
Στις 29 Μαρτίου του 2011, η ΕΤΑ επαναπροκήρυξε το ακίνητο, αυτή τη φορά για 12 χρόνια και χωρίς τίμημα εκ των προτέρων, Αυτή τη φορά υπήρξε ενδιαφέρον. Στο διαγωνισμό υπεβλήθησαν 7 προσφορές, ανάμεσα τους και γνωστά ονόματα του κλάδου, όπως η ΚΑΕ ΑΕ, η Γρηγόρης Μικρογεύματα ΑΒΕΕ, η ΜΟΥΣΕΣ & ΣΙΑ ΕΕ. Ο διαγωνισμός τελικά κατακυρώθηκε σε μια Ένωση τεσσάρων φυσικών προσώπων από τις Σέρρες, έναντι τιμήματος 7.000 ευρώ μηνιαίως. Ουδέν μεμπτόν, από την πρώτη προκήρυξη αναφερόταν, ότι στο διαγωνισμό μπορούν να πάρουν μέρος ενώσεις φυσικών προσώπων.
Εδώ όμως ξεκινούν τα ερωτηματικά. Είναι η Φωτεινή Αραμπατζή, ένα εκ των τεσσάρων φυσικών προσώπων στα οποία κατακυρώθηκε ο διαγωνισμός, η σύζυγος του υπουργού Γιάννη Μαγκριώτη; Είναι ο Αλέξανδρος Αραμπατζής, επίσης εκ των φυσικών προσώπων, ο εξάδελφός της γενικός διευθυντής, αρχισυντάκτης και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της ιστορικής και ισχυρής εφημερίδας «Σερραϊκόν Θάρρος»; Και ποια είναι τέλος η σχέση του τρίτου εκ των φυσικών προσώπων, του κ. Μπαντοτάκη Παναγιώτη με τη ΝΔ και τον πρώην βουλευτή Ευγ. Χαιτίδη;
Εδώ υπάρχει θέμα ηθικής τάξεως, ακόμα και αν δεχτούμε – και δεν έχουμε κανένα λόγο να μη το δεχτούμε – ότι η προσφορά των φυσικών προσώπων ήταν η πλέον συμφέρουσα για το δημόσιο. Είναι δυνατόν η σύζυγος του υφυπουργού Μεταφορών, αρμοδίου για τους δρόμους να συμμετέχει σε διαγωνισμό για εκμετάλλευση κρατικής περιουσίας και μάλιστα επί οδικού άξονος; Είναι δυνατόν ο κ. Μαγκριώτης να αγνοούσε τη συμμετοχή της συζύγου του σε κρατικό διαγωνισμό. Είναι δυνατόν να μην το πήρε χαμπάρι το ΔΣ της ΕΤΑ, που πήρε την απόφαση και να μην ήξερε τίποτε ο υπουργός Παύλος Γερουλάνος; Είναι δυνατόν τέλος, ένα κρατικό ακίνητο που θα διασφαλίσει σίγουρο εισόδημα για μια ντουζίνα χρόνια, να εκχωρείται στη σύζυγο του υπουργού και στον γιο του εκδότη της τοπικής εφημερίδας; Είναι δυνατόν, το ΠΑΣΟΚ να συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν να μην υπήρξε ποτέ η κατάρρευση της Lehman Brothers; Και μετά απορούν, γιατί υπάρχουν αγανακτισμένοι στους δρόμους;