Σε
ρόλο ιεροεξεταστή ένας φαντασμένος Αμερικανός πάστορας, ο Τέρι Τζόουνς
από τη Φλόριντα, πραγματώνει την απειλή του και στήνει μια δίκη-παρωδία.
Παίρνει ένα «ιερό», πλην όμως άψυχο αντικείμενο (το κοράνι), και το
κατηγορεί για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Γύρω του μια
ομήγυρη φαιδρών κομπάρσων (ένας υποτιθέμενος ιμάμης σε ρόλο δικηγόρου
υπεράσπισης, ένας νεοφώτιστος χριστιανός σε ρόλο κατηγόρου και μια
ντουζίνα θρησκόληπτοι σε ρόλο ενόρκων) πλαισιώνουν την παράσταση.Η δίκη διαρκεί 6 ώρες και τελειώνει με την...
αποτέφρωση του κατηγορουμένου. Το κοράνι κρίνεται ένοχο για «υποκίνηση δολοφονιών, βιασμών, βασανιστηρίων, τρομοκρατικών επιθέσεων» και ρίχνεται στην πυρά.
Σε
έναν κόσμο λογικό και προσγειωμένο, το παραπάνω οπτικοακουστικό υλικό,
το οποίο μαγνητοσκοπήθηκε στη Φλόριντα στις 20 Μαρτίου 2011 και
«ανέβηκε» σχεδόν αμέσως στο Διαδίκτυο, θα αποτελούσε μια κακόγουστη και
ανάξια λόγου φαρσοκωμωδία. Ωστόσο, στην εποχή της πληροφορίας και του
παγκοσμιοποιημένου θεάματος ακόμη και το φαιδρότερο φιάσκο μπορεί
κάλλιστα να αποτελέσει αφορμή... πολέμου και να φτάσει στο σημείο να
εκβιάζει την προσοχή πανίσχυρων προέδρων, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα.Οπερ και εγένετο. Στο άκουσμα της είδησης του καψίματος χιλιάδες πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων του Αφγανιστάν φωνάζοντας αντιαμερικανικά συνθήματα και ζητώντας εκδίκηση.
Διαδηλώσεις
Τα βίαια επεισόδια ξεκίνησαν ανήμερα την πρωταπριλιά από την πόλη Μαζάρ-ι-Σαρίφ στον Βορρά, όπου οι διαδηλωτές (μεταξύ αυτών υπήρχαν και μέλη της Αλ Κάιντα) εισέβαλαν σε κτίριο του ΟΗΕ σκοτώνοντας 7 υπαλλήλους, για να εξαπλωθούν εν συνεχεία σε ολόκληρη τη χώρα (Κανταχάρ κ.α.).
Εως τις 4 Απριλίου, στο πλαίσιο των συγκρούσεων, είχαν χάσει τη ζωή τους τουλάχιστον 22 άτομα (μεταξύ αυτών και δύο Αμερικανοί στρατιώτες, οι οποίοι έπεσαν νεκροί από τα πυρά Αφγανού αστυνομικού) και είχαν τραυματιστεί άλλα 140. Βλέποντας την κατάσταση να εκτραχύνεται επικίνδυνα, τόσο οι ΗΠΑ (διά στόματος του προέδρου Μπ. Ομπάμα και του στρατηγού Ντέιβιντ Πετρέους) όσο και η Βρετανία (διά στόματος του νατοϊκού αξιωματούχου Μαρκ Σέντγουιλ) έσπευσαν να καταδικάσουν το κάψιμο του κορανίου χαρακτηρίζοντάς το «πράξη ακραίας μισαλλοδοξίας και φανατισμού», ενώ ο Αφγανός πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι καλούσε τις ΗΠΑ να μην επιτρέψουν ξανά μια τέτοια πρόκληση.
Οσο για τον Τζόουνς, αυτός έτριβε τα χέρια του και συνέχιζε... να προκαλεί. Με δηλώσεις του στους «New York Times» ο 59χρονος πάστορας δήλωσε «έτοιμος να ξανακάψει» το ιερό βιβλίο, ακόμη κι αν με αυτόν τον τρόπο θέσει σε κίνδυνο τις ζωές Αμερικανών στρατιωτών.
Υπενθυμίζεται πως ο Τζόουνς είχε προσελκύσει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας για πρώτη φορά το 2010. Τότε ετοιμαζόταν να «τιμήσει» την επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου ρίχνοντας στην πυρά 200 αντίτυπα του κορανίου. Μόνο στο άκουσμα της εν λόγω απειλής οι αντιδράσεις ήταν τόσο πολλές εκ μέρους του πολιτικού κόσμου, που ο ιερέας έκανε πίσω σε ένδειξη καλής θέλησης.
«ΑΝΘΕΙ» Η ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ
2.145 ρατσιστικές οργανώσεις δρουν στις ΗΠΑ
Η
περίπτωση του πάστορα Τέρι Τζόουνς μπορεί, κατά κοινή ομολογία, να
αγγίζει (ή μάλλον να ξεπερνά) τα όρια της γραφικότητας. Ωστόσο,
ταυτόχρονα, αυτή είναι ενδεικτική μιας συνολικότερης (ακρο)δεξιάς
στροφής προς τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία που πραγματοποιεί με
ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς η αμερικανική κοινωνία τα τελευταία δύο
χρόνια (ιδιαίτερα από την εκλογή Ομπάμα και μετά).Για του λόγου το αληθές, αρκεί μια ματιά στα στατιστικά στοιχεία της αμερικανικής οργάνωσης για την προάσπιση των πολιτικών δικαιωμάτων «Southern Poverty Law Center». Βάσει αυτών, συνολικά οι ακροδεξιές-ρατσιστικές ομάδες και οργανώσεις στις ΗΠΑ ανέρχονταν το 2010 σε 2.145, σημειώνοντας μία αύξηση της τάξης του 22% σε σύγκριση με το 2009, οπότε ήταν 1.753.
Επιθέσεις
Πιο συγκεκριμένα, το 2010 στις Ηνωμένες Πολιτείες δρούσαν 1.002 ρατσιστικές ομάδες («hate groups» που στοχοποιούν με επιθέσεις και συκοφαντίες μερίδες του πληθυσμού στη βάση συγκεκριμένων χαρακτηριστικών τους), ενώ συγκριτικά το 2009 αυτές ήταν 932 και το 2000 μόλις 602.
Επιπλέον, ενεργές ήταν πέρυσι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και 824 «αντι-κυβερνητικές, πατριωτικές» («antigorvernment, patriot») οργανώσεις, πλήθος αυξημένο κατά 244% σε σχέση με το 2008 (τότε δεν ξεπερνούσαν τις 149).
Ο λόγος για μια σειρά από «τάγματα» που θεωρούν τον Λευκό Οίκο «εσωτερικό εχθρό» και απορρίπτουν τη νομοθετική και φορολογική εξουσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών. Αξιοσημείωτη «λεπτομέρεια»: οι περισσότεροι από τους εν λόγω «ανεξάρτητους πολίτες» («sovereign citizens») τυγχάνουν οπλισμένοι και επικίνδυνοι.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
gskafidas@pegasus.gr