Είναι πλέον γνωστό ότι στη χώρα μας, τους τελευταίους μήνες, διανύουμε μία από τις πιο δύσκολες και σκοτεινές εποχές. Την εποχή της “κρίσης”. Μια κρίση, που κατά κύριο λόγο πρόκειται για οικονομική, αλλά αν κάποιος μελετήσει λίγο περισσότερο τις ενδείξεις θα διαπιστώσει αμέσως ότι τα προβλήματα που προκαλεί έχουν σαν στόχο περισσότερους θεσμούς. Ένας από τους θεσμούς αυτούς είναι ο θεσμός του πανεπιστημίου και γενικότερα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης...
Τους τελευταίους μήνες, αρκετά εκπαιδευτικά ιδρύματα δέχονται χτυπήματα κάτω από τη.....
ζώνη, ένα από τα οποία είναι και το Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης, στο οποίο είμαστε φοιτητές. Για το λόγο αυτό λοιπόν, πήραμε το θάρρος να συντάξουμε αυτό το κείμενο, που στόχος του είναι η ανάδειξη των προβλημάτων που προκλήθηκαν από την οικονομική αναταραχή στο ΤΕΙ μας και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα μας, αυτό της Πληροφορικής.
Το κυριότερο πρόβλημα εντοπίζεται στην ελλιπή χρηματοδότηση που βιώνει το ίδρυμά μας το τρέχον ακαδημαϊκό έτος.
Αν όμως κοιτάξουμε τα γεγονότα λίγο πιο σφαιρικά, θα διαπιστώσουμε ότι το πρόβλημα της χρηματοδότησης δεν εμφανίστηκε τώρα. Εδώ και χρόνια κυριαρχεί μια ανισότητα όσον αφορά τη χρηματοδότηση των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων σε σχέση πάντα με τα Πανεπιστημιακά.
Πιο συγκεκριμένα. Για ίσο αριθμό φοιτητών, τα ΤΕΙ λαμβάνουν 241 εκατομμύρια Ευρώ, εν αντιθέσει με τα Πανεπιστήμια που λαμβάνουν 432 εκατομμύρια Ευρώ.
Το γεγονός αυτό γεννάει ερωτήματα καθώς σύμφωνα με το ισχύοντα νόμο-πλαίσιο για τη δομή και λειτουργία των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Ν3549/2007) τα τεχνολογικά ιδρύματα και τα πανεπιστήμια είναι ισάξια και ισοδύναμα και αποτελούν μέρος της ανώτατης εκπαίδευσης.
Το συμβάν της έκτακτης φετινής περικοπής των εσόδων, σε συνδυασμό με την ελλιπή χρηματοδότηση μας δημιούργησε μία πλειάδα προβλημάτων.
Ένα από αυτά είναι η αδυναμία πληρωμής του έκτακτου εκπαιδευτικού προσωπικού και επιπροσθέτως, η μείωση των ωρών διδασκαλίας του. Το θέμα αυτό μας έχει πλήξει άμεσα καθώς το τρέχον εξάμηνο έχει ήδη βγει εκτός προγραμματισμού κατά ενάμιση μήνα.
Αυτό όμως που μας προβληματίζει περισσότερο, είναι το μέλλον του τμήματός μας, καθώς δεν υπάρχει καμία διαβεβαίωση από τη διοίκηση του ιδρύματος ότι η εκπαιδευτική διαδικασία θα συνεχιστεί ομαλά.
Σύμφωνα με δηλώσεις του προέδρου του ιδρύματος, τα χρήματα για τη λειτουργία του Α.Τ.Ε.Ι.Θ φτάνουν μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Ένα δεύτερο εξίσου σημαντικό πρόβλημα που πρέπει να αναφέρουμε είναι αυτό της μείωσης των ωρών διδασκαλίας. Στο τρέχον εξάμηνο έχουμε μείωση των ωρών διδασκαλίας κατά 40%, το οποίο πρακτικά σημαίνει μείωση των εργαστηριακών τμημάτων.
Φυσικό επακόλουθο είναι να συνωστιζόμαστε στα λιγοστά εργαστηριακά τμήματα, με την κατάσταση να γίνεται ακόμα χειρότερη με την παράλληλη μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών.
Το αποτέλεσμα είναι να συναντάμε εργαστηριακά τμήματα με 20-25 φοιτητές που έχουν στη διάθεσή τους μόνο έναν καθηγητή, ο οποίος με τη σειρά του, καλείται να καλύψει όλες τις απορίες τους σε περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Το μόνο αποτέλεσμα της όλης κατάστασης είναι η κατάπτωση και ο εκφυλισμός της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η κατάσταση αυτή υπόσχεται ένα ζοφερό μέλλον, και όχι μια “οικονομική εκπαιδευτική διαδικασία” όπως επικαλείται. Είναι σίγουρο ότι το αποτέλεσμα από την υποφαινόμενη συρρίκνωση του πληθυσμού των εργαστηριακών τμημάτων αλλά και του πληθυσμού των εκπαιδευτικών, θα δημιουργήσει τεράστιους συνωστισμούς αδρανών φοιτητών, που με την πάροδο των ετών θα αυξάνονται με ρυθμό γεωμετρικής προόδου.
Κατανοούμε ότι ίσως στις επιλογές της πολιτείας να μην υπάρχει άλλη λύση από αυτή των περικοπών, ειδικά σε μία εποχή λιτότητας όπως αυτή που βιώνουμε, όμως είναι φανερό ότι η λύση αυτή είναι λανθασμένη. Είναι ορθότερο, πριν πράξουμε, να λάβουμε υπ' όψιν και να πραγματευτούμε κι άλλες πιθανές προτάσεις, μέσω διαβούλευσης.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, η παιδεία δεν έχει την θέση που της αρμόζει στη πολιτεία. Κάθε φοιτητής μπαίνοντας σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έχει στο μυαλό του την πρόοδο, ανεξάρτητα της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Το τελευταίο διάστημα όμως στο μυαλό μας υπάρχει μόνο μαρασμός και απαισιοδοξία. Από τη μεριά μας, πιστεύουμε ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα ακόμα και αν βρίσκονταν σε στασιμότητα.
Φοβόμαστε ότι με τις παραπάνω ενέργειες η παρακμή της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης φτάνει στο ζενίθ, μιας και αν περικόπτεις λειτουργικούς πόρους από έναν οργανισμό όπως τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, ουσιαστικά ακρωτηριάζεις τις εκπαιδευτικές και επιμορφωτικές αρετές που προσφέρει στους φοιτητές του.
Στο πρόβλημα των εργαστηρίων, που μέχρι πρότινος ήμασταν απλοί θεατές, είχαμε την συμπαράσταση των καθηγητών του τμήματός μας, οι οποίοι προασπίστηκαν τα συμφέροντά μας χωρίς να επαναπαύονται στην σιγουριά του να μην εκφέρουν άποψη.
Κλείνοντας, έστω και αυτήν την ύστατη στιγμή, ίσως θα ήταν χρήσιμο να καταλογιστούν ευθύνες σε όσους μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο - που σίγουρα δεν προέρχονται όλοι από τον ίδιο χώρο.
Είναι γνωστό από καταβολές κόσμου, ότι για να δημιουργήσεις μια υγιή και αναπτυσσόμενη οικονομία, η πιο ασφαλής επένδυση για να το πετύχεις, είναι η παιδεία. Μόνο με την παιδεία μπορούμε να ξαναβάλουμε τον τόπο μας σε τροχιά ανόδου.
«Τα γράμματα και προς την οικονομίαν δοκεί χρήσιμα είναι»
(Αριστοτέλης)