Αναμείνατε πρόσκληση για το επόμενο Ραντεβού με την Ιστορία, από τους συντρόφους Παναγόπουλο και Καμίνη
Εικόνα από τη μηχανοκίνητη ομάδα καθαριστών του συντρόφου Καμίνη που συμμετείχε χθες σε ρόλο περιφρούρησης της πορείας...
Συντεταγμένα τμήματα κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής
αριστεράς. Πρωτοβάθμια σωματεία – σύλλογοι σε απαρτία. Ενθουσιώδεις και
πολύχρωμοι υπάλληλοι ΟΤΑ. Μπαρουτοκαπνισμένοι κερατεώτες. Μπάχαλοι σε
παράσταση λαϊκή μεσημβρινή (στο ίδιο έργο θεατές) κι ένας… Ρομπεν των
Δασών. Από όλα είχε το χθεσινό πολυπληθές ραντεβού με μία ακόμη
προκαθορισμένη γενική απεργία της ΓΣΕΕ. Σα να μην πέρασε μία μέρα από το
Δεκέμβρη. Η μέρα της μαρμότας: το ΠΑΜΕ ταρατατζουμ-ταρατατζουμ και
ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε. Από πίσω τα πρωτοβάθμια ολίγον ασύντακτα,
ολίγον βαριεστημένα, ολίγον σερνάμενα. Πιο πίσω σε στοίχιση-ζύγιση τα
ίδια ακριβώς μπλοκ της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής
αριστεράς, σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς αν στο σχηματισμό
υπάρχουν προκαθορισμένες θέσεις για τον καθένα 1α, 2α, 3α, 1β, 2β,
κ.ο.κ. Ακόμη και οι διαδηλωτές της τοπικής αυτοδιοίκησης με τα
χρωματιστά κράνη, το ίδιο ενθουσιωδώς φασαριόζοι. Η μέρα της μαρμότας:
τα πρωτοβάθμια στην Βουλή και οι μπάχαλοι στην Σταδίου και τη
Φιλελλήνων. Μόλις πάνε να συνταχτούν τα μπλοκ πάνω από το Σύνταγμα,
μπαμ-μπουμ οι πρώτες μολότοφ εκεί που όλοι τις περιμένουν. Η μέρα της
μαρμότας: βροχή δακρυγόνων στο ψαχνό και η ημισκόρπια διαδήλωση,
διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη. Η μέρα της μαρμότας: Ανασύνταξη, ντου
και πάλι δακρυγόνα και πάλι διάλυση. Η μέρα της μαρμότας: «α, στα διάλα,
μας πεθάνατε παλιοχουνταίοι, αρκετά για σήμερα, έχουμε σπίτια και
οικογένειες».
Σε ρόλο guest star τα μηχανοκίνητα τμήματα καθαριότητας του
κυρίου Καμίνη στις παρυφές της πορείας να τρέχουν να μαζέψουν αφίσες,
τρικάκια και αποτσίγαρα των διαδηλωτών, σε ένα νέο κινηματικό πνεύμα που
θα έκανε τους Ατενίστας να σκάζουν από τη ζήλεια τους.
Όλα μαύρα λοιπόν; Όχι βέβαια. Κάποιοι πιο νευριασμένοι, πιο
ρομαντικοί, πιο αφελείς, επέστρεψαν και ξαναεπέστρεψαν και
ξαναματαεπέτρεψαν στην πλατεία έως ότου οι «φύλακες της δημοκρατίας»
(ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ, ΖΗΤΑ και άλλα μπουμπούκια) ξεμείνουν από χημικά, μία
ευλογημένη ώρα που όμως δεν έρχεται, καθώς το μόνο ανεξάντλητο σε αυτή
τη χώρα είναι το δακρυγόνο. Παρόλο που το Σύνταγμα μοιάζει με πεδίο
μάχης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, εκεί αυτοί οι λίγοι και θαρραλέοι. Κι
έπειτα; Γαμώτο, αυτό το «κι έπειτα;» θα μας φάει όλους, που περιμένει
την απάντηση από προκαθορισμένο ραντεβού της ΓΣΕΕ σε προκαθορισμένο
ραντεβού της ΓΣΕΕ. Κι έπειτα; Σκατούλες σύντροφοι. Κι έπειτα ο Γεώργιος ο
Βους ισχυρίζεται ότι ο λαός του συμπαραστέκεται. Κι αν ο Βους δεν
στέκεται, δεν είναι γιατί ο λαός δεν του συμπαραστέκεται. Είναι γιατί ο Βους είναι… βους.
Κι έπειτα; Κι έπειτα την επανάσταση δεν την τραβάς από τα μαλλιά,
ούτε την καλείς με ντουντούκα να συμμετέχει σε καθιστική διαμαρτυρία
πλάι στο κουβούκλιο του Άγνωστου Στρατιώτη. Σύντροφοι και χθες ηττηθήκαμε
και σχετικά εύκολα μάλιστα. Ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο κόσμος, και
μάλιστα κυρίως ο ανένταχτος, έδειχνε να έχει τη θέληση να κάτσει έξω από
τη Βουλή και να φάει στη μούρη όλα τα δακρυγόνα (βραζιλιάνικης πλέον
προέλευσης και κατασκευής) που δώριζε αφειδώς η φιλεύσπλαχνη δημοκρατία
του Γεωργίου Β’ του Τεταρτοδρομιστή. Όμως χωρίς αίτημα,
οι δύο χιλιάδες νοματαίοι που κατέλαβαν την άκρη της πλατείας, μάταια
έτρωγαν τον καρκίνο με την κουτάλα της σούπας. Γιατί μη γελιόμαστε,
αίτημα πέρα από την «ανατροπή» (κι όποιον πάρει ο Χάρος) ακόμη δεν
υπάρχει. Όταν το βρούμε, τότε ίσως και να μπορέσουμε να τυπώσουμε τις
πρώτες προσκλήσεις για την Επανάσταση, που δε θα φέρουν σφραγίδα ΓΣΕΕ.
Υ.Γ. Βάζουμε και στοίχημα ότι αν ο Παπανδρέου αποφάσιζε να φύγει χθες
με ελικόπτερο και παρέδιδε την εξουσία σε αυτούς τους ρομαντικούς
εκνευρισμένους της πλατείας, δύο τινά θα συνέβαιναν: ή θα αποχωρούσαν
γιατί δε θα είχαν τι να την κάνουν, ή θα έπαιζαν στο δεκάλεπτο πάνω
μάπες για το ποιανού η αριστεροσύνη είναι πιο ντούρα.
Mε πικρόπικρη γεύση (όχι μόνο λόγω δακρυγόνων), Zaphod
Εάν θέλετε να το δούν και άλλοι προωθήστε το με ένα like!