Αγαπητή φίλη Μαρία καλημέρα,
Σου
γράφω το κείμενο που ακολουθεί γιατί σε σένα βλέπω συμπυκνωμένο το θυμό
του νέου Έλληνα ο οποίος καλείται να επωμισθεί τις ρεμούλες και τις
άστοχες αποφάσεις του παρελθόντος... Αυτό που ζούμε σήμερα το έχουν ζήσει
ως νέοι το 1/3 από τις γενιές που πέρασαν στη διάρκεια των 180 ετών που
θεωρητικά είμαστε Ελεύθεροι. Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν δεν άλλαξε
τίποτε γιατί το «αφεντικό» είναι το ίδιο, και όσο αυτό θα παραμένει
αφεντικό η κουλτούρα που θα καλούμαστε να υπηρετήσουμε θα παραμένει η
ίδια. «Εγώ να “κονομίσω”, Εγώ να είμαι καλά, Εγώ να έσω δουλειά.». Με
τις Σοσιαλιστικές ιδέες των τελευταίων ετών οι οπαδοί και των δύο
κομμάτων εξουσίας βάλανε δίπλα στο Εγώ και το Εμείς. «Τα δικά μας
παιδιά, οι δικοί μας άνθρωποι». Είναι το Εμείς που όλοι οι
πολιτικάντηδες μας με καμάρι αναφέρουν και φυσικά αναφέρονται στο
«ημέτεροι». Για το Εσείς κουβέντα. Να πάτε Εσείς να βρείτε τους δικούς
σας ημέτερους και να βολευτείτε, θα ήθελαν να μας απαντήσουν.
Θα μου πεις τι περιμένεις από το κατεστημένο.
Σκέψου λοιπόν να έχεις μπροστά σου το κατεστημένο και τη δύναμη να το εξαφανίσεις αλλά και να του το πεις πριν το κάνεις.
«Τι;»
Θα απαντούσε εκείνο όταν το άκουγε.. «Να εξαφανιστούμε Εμείς ; Οι
μεγάλοι; Εμείς που τα ξέρουμε όλα; Εσείς δεν θα ξέρετε τι να κάνετε, δεν
θα ξέρετε που να πάτε, δεν θα ξέρετε τι να πείτε. Θα σας φάει το μαύρο
σκοτάδι, θα σας πουλήσουν μέσα σε λίγα λεπτά.»
Όπως
βλέπεις οι κουβέντες (που ίσως τις έχεις ακούσεις) αποτελούν τη μεγάλη
έννοια στην οποία στηρίζεται το κατεστημένο. ΕΜΕΙΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ
ΞΕΡΕΤΕ και το σημαντικότερο, ΘΑ ΣΑΣ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ
εννοώντας ότι θα μας εξαγοράσουνε φτηνά. Αυτή η παρατήρηση είναι η πιο
σωστή καθώς το κατεστημένο γνωρίζει ότι δεν κινδυνεύει να το πουλήσουν
καθώς έχει ΞΕΠΟΥΛΗΘΕΙ από καιρό. Όταν περί το 1830 οι «προστάτιδες»
δυνάμεις (μια ζωή τσάτσοι) υπέγραψαν την Ελευθερία μας και μας
παραχώρησαν την Ελλάδα κράτησαν για σιγουριά την Επικαρπία, καθώς εμείς
δεν ξέραμε και μπορούσαμε να ξεπουληθούμε φτηνά σε άλλους τσάτσους
συγνώμη δυνάμεις ήθελα να πω. Και από τότε αυτή η κουλτούρα με την
ονομασία κατεστημένο περνάει από γενιά σε γενιά μέχρι που να μπορέσουμε
να σηκώσουμε το κεφάλι μας, να σταθούμε στα πόδια μας, να ξεριζώσουμε
τις παρωπίδες και να κοιτάξουμε τριγύρω μας. Να βρούμε και να
αναγνωρίσουμε τους διπλανούς μας, να καταστείλουμε τον φόβο μας, να
επανέλθει η χαμένη μνήμη μας και να πούμε στους προστάτες μας. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ
ΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ. ΕΣΕΙΣ ΕΞΩ.
Η
επικαρπία από εδώ και πέρα θα ανήκει στους Έλληνες και στους απογόνους
τους. Ποιος θα το κάνει?. Ξεκινώντας από το Εγώ με τις προσωπικές μου
ενέργειες στο περιβάλλον που ζω και κινούμε. Συνεχίζουμε στο Εσύ για να
καταλήξουμε στο Εμείς και Εσείς δηλαδή ΟΛΟΙ.
Ας γίνουμε ΟΛΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑΡΙΔΕΣ. ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΣΩ.
Το μυστικό όπλο των προστάτιδων δυνάμεων είναι ο ΦΟΒΟΣ.
Που πας βρε ψωροκώσταινα ξυπόλητη στ’ αγκάθια? Μας λένε σε διάφορες γλώσσες.
Είσαστε
υπό διεθνή και διαρκή επιτήρηση μας λεν οι αγορές (της πολιτικής
διαφθοράς, των ναρκωτικών και των όπλων). Εάν κουνηθείτε χθήκατε.
Φίλη
μου και χάρη σε εσένα όλοι όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Ο φόβος
πολλές φορές μας ωθεί στην άρνηση και την αποχή. Στην ουσία δεν
πρόκειται για μία προσπάθεια φυγής αλλά για μια προσπάθεια αποφυγής. Μία
σκόπιμη αποχή, αποστασιοποίηση ή απομάκρυνση από μία κατάσταση ή ένα
γεγονός ή μια δραστηριότητα, έτσι ώστε αυτό, το οποίο θέλουμε να
αποφύγουμε, να μην μπορεί να μας επηρεάσει αρνητικά ή να μας βλάψει.
Αυτό είναι και το μεγάλο μυστικό του αόρατου ανθρώπου που ρυθμίζει τις
τύχες μας χρόνια τώρα και όλοι αναρωτιόμαστε ποιος είναι.
Ενέργεια
και Πράξεις. Μικρές καθημερινές αλλά συνεχείς. Μη αδρανούμε. Μη
μεταθέτουμε αυτό που σήμερα μπορούμε να κάνουμε στο αύριο. Μην
αποφεύγουμε τη σύγκρουση με τους βολεμένους και τους αποδέχοντες τη
κουλτούρα του κατεστημένου.
Όταν την λευτεριά σου αποφεύγεις,
σκλάβος πρώτος του εαυτού σου θε να γίνεις.
Όταν τον φόβο νιώσεις εσύ, τον κίνδυνο μπροστά σου,
και πριν τα πόδια σου οπλίσεις με της φυγής τον πόθο,
να ψάξεις μέσα απ’ την καρδιά και μες στα σωθικά σου,
για όπλο βρες την αρετή, για ασπίδα βρες την τόλμη,
διώξε τον φόβο μακριά, το δίκαιο βάλε πρώτο,
και τόλμησε για λευτεριά και για δικαιοσύνη,
και τόλμησε τη σύγκρουση μήπως και σε ακούσουν,
γιατί τη πόρτα του «κουφού» όσες κι αν χτυπήσεις,
απόκριση δεν πρόκειται ποτέ σου για να πάρεις,
πάρε τη πόρτα του λοιπόν, μήπως και ξεπαγιάσει,
και καταλάβει ότι χτυπούν, κι απόκριση σου δώσει.
Μόνο
η ύπαρξη κοινά αποδεκτών στόχων, μπορεί να δώσει στην κοινωνία μια
δυναμική και να δημιουργήσει την μέγιστη συνισταμένη των δυνάμεων
προόδου και ανάπτυξης καθώς θα μπορεί να πετύχει το απόλυτο αλγεβρικό
άθροισμα των επιμέρους δυνάμεων που ενεργούν πετυχαίνοντας την
μεγαλύτερη δυνατή τομή των επιμέρους κοινωνικών συνόλων της χώρας μας.
· Δεν μπορούμε να βάζουμε στόχο το χτίσιμο ενός όμορφου κόσμου για τα παιδιά μας, χωρίς τα παιδιά μας.
· Δεν μπορούμε να βάζουμε στόχο την αγάπη και να μην ξέρουμε να αγαπάμε.
· Δεν μπορεί να βάζουμε στόχο την ειρήνη και συνεχώς να πολεμάμε.
· Δεν μπορούμε να βάζουμε στόχο την ελευθερία και συνεχώς να αυθαιρετούμε.
Κάθε
εργατικό προνόμιο κατεδαφίστηκε χωρίς προειδοποίηση και στην
αναμπουμπούλα πλάκωσαν και οι Λύκοι. Δεν θα ξεχάσω τη στιχομυθία ενός
μικρομεσαίου εμπόρου ο οποίος ζήτησε από το προσωπικό του μείωση μισθών
γιατί το μαγαζί δεν βγαίνει ενώ παράλληλα κανόνιζε πολυήμερο ταξίδι
αναψυχής στο Παρίσι για τα Χριστούγεννα. Στην ερώτηση δε υπαλλήλου η
απάντηση ήταν αν μη τι άλλο κυνική. Εγώ βγαίνω, το μαγαζί δεν βγαίνει,
κι άμα δεν βγαίνει θα το κλείσω και μετά να δούμε που θα βρείτε δουλεία.
Αγαπητή φίλη Μαρία,
Εθελοτυφλούν και εμείς δεν γνωρίζουμε τη δύναμή μας.
Απευθύνομαι έμμεσα στον πρόεδρο του ΣΕΒ και λοιπών εργοδοτικών οργανώσεων.
Ο
άνθρωπος ως «πόρος», θα πρέπει αντί να τον μεταχειρίζονται οι εργοδότες
ευκαιριακά, ως τον πιο εύκολο ρυθμιστή του κόστους και τα πολιτικά
κόμματα μέσω των συνδικαλιστών ως το πιο εύκολο και άμεσα διαθέσιμο μέσο
για την αναρρίχηση τους στην εξουσία, θα πρέπει να τον συγκαταλέξουν
στο επίπεδο που συγκαταλέγουν τα πολύτιμα μέταλλα, ιδίως δε τον χρυσό,
καθώς ο άνθρωπος είναι «πόρος» ευαίσθητος, αναλώσιμος, ευάλωτος αλλά και
σκληρός.
Αυτό
που τον κάνει και χάνει την αξία του είναι ότι δεν είναι σπάνιος και
δεν είναι σπάνιος γιατί εμείς οι εργαζόμενοι τον «πουλάμε» όσο –όσο για
μια θέση στο δημόσιο, για μια ψήφο, για ένα ρουσφέτι.
Τα πρότυπα που έχουμε μέχρι σήμερα υιοθετήσει βασίζονται κυρίως στην δυτική φιλοσοφία η οποία εισηγείται το:
ü σκέπτομαι άρα υπάρχω
ü πράττω άρα υπάρχω
ü πιστεύω άρα υπάρχω
ü θέλω άρα υπάρχω
Βλέπουμε
παντού και πάντοτε να κυριαρχεί το ΕΓΩ, το οποίο ας μη ξεχνάμε ότι
είναι προϋπόθεση και τόπος της φαινομενολογίας. Η πνευματική ιστορία της
Δύσης είναι μια ιστορία ατομισμού χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι καλό
ή κακό. Είναι μια πραγματικότητα η οποία δεν σημαίνει ότι μπορεί να
ισχύσει και σε όλα τα μέρη και κοινωνίες του κόσμου.
Η
φιλοσοφική παράδοση της Δύσης είναι ανθρωποκεντρική, αφού δεν
αναγνωρίζει την υπερβατική αλήθεια, τουλάχιστον μεθεκτή από τον άνθρωπο
και ο νομικός πολιτισμός της στερείται υπεριστορικής αλήθειας, δηλαδή
υπόκειται στη λογική της ιστορικής ανάγκης.
Αυτά για τη Δύση. Εδώ όμως είναι Βαλκάνια, εδώ είναι Ανατολική Μεσόγειος, εδώ είναι Ελλάδα.
Για
εμάς τους σύγχρονους οι πολιτικοί μας διάλεξαν το εύκολο. Έφεραν
έτοιμα, δοκιμασμένα πρότυπα. Δοκιμασμένα όμως που; Στην Γαλλία, τη
Γερμανία και την Αγγλία; Δοκιμασμένα για τις κουλτούρες των Γάλλων, των
Γερμανών και των Εγγλέζων. Και τι σχέση έχει η δική μας κουλτούρα με την
κουλτούρα τους. Όχι ότι η δική μας είναι καλύτερη, αλλά απλά η δική μας
είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ.
Κανείς
δεν κουράστηκε να σκεφτεί τη δημιουργία και καταγραφή Ελληνικών
Προτύπων σε όλους τους τομείς της Ελληνικής Κοινωνίας. Κανείς δεν έλαβε
υπόψη του την Ελληνική ή ακόμη και την τοπική κουλτούρα κάθε περιφέρειας
της Ελλάδος.
Αγαπητή φίλη Μαρία,
ποτέ
δεν πρόκειται να πετύχουμε αλλαγή στις Δομές μιας προσωπικότητας ή ενός
συστήματος ή ενός Οργανισμού ή μιας κοινωνίας. Το μόνο που μπορεί να
πετύχουμε είναι διόρθωση κάποιων από τα στοιχεία που περιέχονται στις
δομές. Τα πραγματικά Δομικά στοιχεία θα παραμένουν αναλλοίωτα γι’ αυτό
και η μόνη λύση είναι η αλλαγή πολιτικού συστήματος. Καταργούμε την
Κρόνια αντίληψη "Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της". Κάνουμε αντίσταση και
ετοιμαζόμαστε. Φτιάχνουμε νέο πολτικό σύστημα στα μέτρα του λαού και
στην φιλοσοφία μας. Δεν μιμούμαστε τους άλλους, δημιουργούμε αξίες και
προχωράμε εμπρός κάνοντας τους γύρω μας να μην πιστεύουν στα μάτια τους,
τους αιφνιδιάζουμε και τους αφήνουμε πίσω.
Αγαπητή φίλη Μαρία,
Ευχαριστώ
για την ευκαιρία που μου έδωσες να απευθυνθώ μέσω εσένα στην επόμενη
γενιά, τη γενιά των 500 ευρώ, τη θυμωμένη γενιά των νέων της Ελλάδας.
Να είσαι καλά
Ο φίλος σου
Γιάννης Αλήθειας