Η ερώτηση μπορεί να ακούγεται απλοϊκή και η απάντηση αυτονόητη, αλλά δεν υπάρχει στην πράξη καμία ουσιαστική έρευνα για το προφίλ των ανδρών και τα κίνητρά τους για το πληρωμένο σεξ.
Πρόσφατη έρευνα στο Λονδίνο, που επιχείρησε να διασαφηνίσει τους λόγους που οδηγούν στην αναζήτηση του πληρωμένου έρωτα σε άνδρες που είχαν τέτοιες εμπειρίες στο παρελθόν, δίνει μια πρώτη εικόνα. Ανάμεσα στους λόγους ήταν η μοναξιά, η επιθυμία για «καθαρό σεξ», ενώ υπήρξαν ερωτηθέντες που δήλωσαν πως «δεν τρέχει τίποτα» ή «είναι σαν να πίνεις μια μπίρα».
Η πορνεία και το πληρωμένο σεξ φαίνεται πως διιστορικά από τις αρχαίες ιέρειες μέχρι τις παραδοσιακές γκέισες, αλλά και τα σύγχρονα πριβέ κλαμπ για τέτοιου είδους υπηρεσίες έλκουν την ανδρική φαντασία και ίσως όλοι οι άνδρες να ήθελαν αυτήν την εμπειρία, ακόμα και αν έχουν ηθικούς φραγμούς και δεν προχωρούν. Οι οίκοι ανοχής στη βιομηχανική κοινωνία και την αστική ηθική συνοδεύουν τη συσσώρευση πληθυσμών στις πόλεις και σχεδόν νομιμοποιούνται στη συνείδηση των αστικών κοινωνιών ως μια απαραίτητη υπηρεσία στην καταπιεσμένη Libido των ανδρών, όπου στο γάμο βλέπουν τη σύζυγο ως ... παιδομηχανή και λιγότερο σαν ερωμένη.
Η μαρξιστική εκδοχή αυτής της συμπεριφοράς είναι πως οι άνδρες πληρώνοντας το σεξ το απολαμβάνουν περισσότερο, γιατί το κάνουν αναγνωρίσιμο και ελεγχόμενο σε σχέση με το σεξ που ιδεολογικοποιείται συναισθηματικά, άρα δεν ελέγχεται. Το πληρωμένο σεξ έχει ίσως αυτή τη μαγεία που ενέχει η κρυφή υπεράξια του χρήματος, που ενώ συμβολικά είναι ένα απλό χαρτί ή ένα φτηνό μέταλλο ή μια πλαστική κάρτα, υποκρύπτει την τεραστία αγοραστική δύναμη που κάνει τους ανθρώπους ασφαλείς, αλλά και άπληστους ταυτόχρονα, σε βαθμό φόνου πολλές φορές.
Η σεξουαλική πράξη και για τα δύο φύλα, εκτός από την ασυνείδητη εντολή που υπάρχει από την εποχή της γένεσης, στηρίζεται και πυροδοτείται από τις σχέσεις εξουσίας και καθυπόταξης του άλλου, που στη πρωτόγονη μορφή και προπολιτισμική ιστορία είναι η μάχη του ισχυρότερου και υγιέστερου, απέναντι στον αδύνατο και ασθενή.
Στα ζώα η μάχη αυτή πολλές φορές είναι και θανατηφόρα, ενώ στους ανθρώπους, αν και λιγότερο επικίνδυνη, έχει και μια τέτοια διάσταση επίσης.
Ο άνδρας στη μάχη των φύλων και του οργασμού θα χάσει πάντα από το θηλυκό που μπορεί να διατηρεί τον οργασμό του απεριόριστα αλλά και αόρατα πολλές φορές, δίνοντάς του τη θέση του υποδεέστερου και αδύναμου σε μια μάχη που τα φαινόμενα απατούν, αφού η ανδρική κυριαρχία είναι καταγεγραμμένη ως δεδομένη και φυσική τάξη, όπου ο άνδρας είναι ενεργητικός και η γυναίκα παθητική και αδύναμη.
Σε αυτή την αγωνία του άνδρα που ενώ κοινωνικά είναι ισχυρός, αλλά στον έρωτα ανίσχυρος, η εξαγορά του οργασμού της γυναίκας στα πορνεία αλλά και σε σχέσεις, όπου η ηδονή έχει αντίτιμο με συμβολισμό οικονομικό, φαίνεται να ανακουφίζει τον άνδρα από την αγωνία του ποιος έχει τον έλεγχο του οργασμού.
Η εξαγορά του οργασμού της γυναίκας ξαναδίνει στον άνδρα μια ξεκάθαρη σχέση υποταγής του κατώτερου θηλυκού από το ανώτερο και δυνατό άρρεν, τροφοδοτώντας τη ζωική εντολή ferum feratum που στη πηγή της ασυνείδητης σεξουαλικής ηδονής μοιάζει να είναι η πιο έντονη, γιατί απλώς είναι αυτή που ακουμπά στις πρωτεϊκές αρχές της ηδονής πριν τις περιγράψουν ο λόγος, η γλώσσα και ο πολιτισμός.
Με απλά λόγια, ο άνδρας με το πρωτόγονο συναίσθημα και ένστικτο, προτιμά συνήθως αυτές τις σεξουαλικές σχέσεις που δεν εμπλέκονται με τις αξίες ηθικού πολιτισμού, όπου η γυναίκα δεν είναι πλέον μια παθητική ερωμένη αλλά και σύντροφος και μητέρα και φίλη.
Ο άνδρας στον οίκο ανοχής εκδικείται τη γυναίκα πόρνη, άπιστη και πολυγαμική, αφού στη καθημερινή του σχέση δεν μπορεί παρά να υποτάσσεται στον ανώτερο βιολογικά και ιδεολογικά οργασμό της γυναίκας, που σωματικά τον υποτάσσει αλλά και τελεολογικά τον καταβαραθρώνει, αφού αυτήν επέλεξε η φύση για το μυστήριο της αναπαραγωγής του είδους, άρα και του ίδιου του άνδρα που κάποια μητέρα τον γέννησε.
Η πορνεία και το πληρωμένο σεξ φαίνεται πως διιστορικά από τις αρχαίες ιέρειες μέχρι τις παραδοσιακές γκέισες, αλλά και τα σύγχρονα πριβέ κλαμπ για τέτοιου είδους υπηρεσίες έλκουν την ανδρική φαντασία και ίσως όλοι οι άνδρες να ήθελαν αυτήν την εμπειρία, ακόμα και αν έχουν ηθικούς φραγμούς και δεν προχωρούν. Οι οίκοι ανοχής στη βιομηχανική κοινωνία και την αστική ηθική συνοδεύουν τη συσσώρευση πληθυσμών στις πόλεις και σχεδόν νομιμοποιούνται στη συνείδηση των αστικών κοινωνιών ως μια απαραίτητη υπηρεσία στην καταπιεσμένη Libido των ανδρών, όπου στο γάμο βλέπουν τη σύζυγο ως ... παιδομηχανή και λιγότερο σαν ερωμένη.
Η μαρξιστική εκδοχή αυτής της συμπεριφοράς είναι πως οι άνδρες πληρώνοντας το σεξ το απολαμβάνουν περισσότερο, γιατί το κάνουν αναγνωρίσιμο και ελεγχόμενο σε σχέση με το σεξ που ιδεολογικοποιείται συναισθηματικά, άρα δεν ελέγχεται. Το πληρωμένο σεξ έχει ίσως αυτή τη μαγεία που ενέχει η κρυφή υπεράξια του χρήματος, που ενώ συμβολικά είναι ένα απλό χαρτί ή ένα φτηνό μέταλλο ή μια πλαστική κάρτα, υποκρύπτει την τεραστία αγοραστική δύναμη που κάνει τους ανθρώπους ασφαλείς, αλλά και άπληστους ταυτόχρονα, σε βαθμό φόνου πολλές φορές.Η σεξουαλική πράξη και για τα δύο φύλα, εκτός από την ασυνείδητη εντολή που υπάρχει από την εποχή της γένεσης, στηρίζεται και πυροδοτείται από τις σχέσεις εξουσίας και καθυπόταξης του άλλου, που στη πρωτόγονη μορφή και προπολιτισμική ιστορία είναι η μάχη του ισχυρότερου και υγιέστερου, απέναντι στον αδύνατο και ασθενή.
Στα ζώα η μάχη αυτή πολλές φορές είναι και θανατηφόρα, ενώ στους ανθρώπους, αν και λιγότερο επικίνδυνη, έχει και μια τέτοια διάσταση επίσης.
Ο άνδρας στη μάχη των φύλων και του οργασμού θα χάσει πάντα από το θηλυκό που μπορεί να διατηρεί τον οργασμό του απεριόριστα αλλά και αόρατα πολλές φορές, δίνοντάς του τη θέση του υποδεέστερου και αδύναμου σε μια μάχη που τα φαινόμενα απατούν, αφού η ανδρική κυριαρχία είναι καταγεγραμμένη ως δεδομένη και φυσική τάξη, όπου ο άνδρας είναι ενεργητικός και η γυναίκα παθητική και αδύναμη.
Σε αυτή την αγωνία του άνδρα που ενώ κοινωνικά είναι ισχυρός, αλλά στον έρωτα ανίσχυρος, η εξαγορά του οργασμού της γυναίκας στα πορνεία αλλά και σε σχέσεις, όπου η ηδονή έχει αντίτιμο με συμβολισμό οικονομικό, φαίνεται να ανακουφίζει τον άνδρα από την αγωνία του ποιος έχει τον έλεγχο του οργασμού.
Η εξαγορά του οργασμού της γυναίκας ξαναδίνει στον άνδρα μια ξεκάθαρη σχέση υποταγής του κατώτερου θηλυκού από το ανώτερο και δυνατό άρρεν, τροφοδοτώντας τη ζωική εντολή ferum feratum που στη πηγή της ασυνείδητης σεξουαλικής ηδονής μοιάζει να είναι η πιο έντονη, γιατί απλώς είναι αυτή που ακουμπά στις πρωτεϊκές αρχές της ηδονής πριν τις περιγράψουν ο λόγος, η γλώσσα και ο πολιτισμός.Με απλά λόγια, ο άνδρας με το πρωτόγονο συναίσθημα και ένστικτο, προτιμά συνήθως αυτές τις σεξουαλικές σχέσεις που δεν εμπλέκονται με τις αξίες ηθικού πολιτισμού, όπου η γυναίκα δεν είναι πλέον μια παθητική ερωμένη αλλά και σύντροφος και μητέρα και φίλη.
Ο άνδρας στον οίκο ανοχής εκδικείται τη γυναίκα πόρνη, άπιστη και πολυγαμική, αφού στη καθημερινή του σχέση δεν μπορεί παρά να υποτάσσεται στον ανώτερο βιολογικά και ιδεολογικά οργασμό της γυναίκας, που σωματικά τον υποτάσσει αλλά και τελεολογικά τον καταβαραθρώνει, αφού αυτήν επέλεξε η φύση για το μυστήριο της αναπαραγωγής του είδους, άρα και του ίδιου του άνδρα που κάποια μητέρα τον γέννησε.
www.zougla.gr